Zakres
W niniejszym dokumencie określono wymagania i metody badań, jak również klasyfikację i znakowanie kotłów centralnego ogrzewania opalanych gazem, które są wyposażane w palniki atmosferyczne, palniki atmosferyczne z wentylatorem lub palniki z pełnym wstępnym zmieszaniem, zwanych dalej „kotłami”.
Niniejszy dokument jest przeznaczony do stosowania łącznie z EN 15502-1:2021.
Niniejszy dokument dotyczy kotłów centralnego ogrzewania opalanych gazem od typu C₁ do C₍₁₁₎ oraz typów B₂, B₃ i B₅:
UWAGA 1 Dla pogłębienia informacji o typach urządzeń patrz EN 1749:2020.
a) które posiadają znamionowe obciążenie cieplne (liczone według wartości opałowej) nieprzekraczające 1 000 kW;
b) które są opalane jednym lub wieloma gazami z trzech rodzin gazów przy ciśnieniach określonych w EN 437:2021;
c) gdzie temperatura cieczy grzewczej nie przekracza 105 °C w trakcie normalnej pracy;
d) gdzie maksymalne ciśnienie robocze w układzie wodnym nie przekracza 6 bar;
e) które w pewnych warunkach mogą wytwarzać kondensat;
f) które są deklarowane w instrukcji instalowania jako kotły „kondensacyjne” albo jako kotły „niskotemperaturowe”, albo jako „kotły standardowe”; w przypadku braku deklaracji kocioł traktowany jest jako „kocioł standardowy”;
g) które są przeznaczone do instalowania na zewnątrz budynku lub w miejscach częściowo osłoniętych;
h) które są przeznaczone do produkcji gorącej wody użytkowej w sposób przepływowy lub z zastosowaniem zbiornika gorącej wody jako pojedyncza jednostka;
i) które są projektowane do otwartych lub zamkniętych systemów wodnych;
j) które są kotłami modułowymi lub niemodułowymi;
k) które należą do typów C₍₁₀₎, wyposażone w regulatory stosunku gaz-powietrze i mają ∆pmax, saf(min) równe 25 Pa oraz typów C₍₁₁₎, które mają moduły z kotła kondensacyjnego wyposażone w regulatory stosunku gaz-powietrze i mają ∆pmax, saf(min) równe 25 Pa.
UWAGA 2 W niniejszym dokumencie określono wymagania dla kotłów o znanej konstrukcji. Dla kotłów o każdej alternatywnej konstrukcji, które mogą w pełni nie zostać objęte niniejszą normą, należy ocenić ryzyko związane z tą alternatywną konstrukcją.
Przykład metodologii oceny opartej na ocenie ryzyka jest podany w Rozdziale 11.
Niniejszy dokument nie obejmuje wszystkich wymagań dla:
aa) urządzeń powyżej 1 000 kW;
ab) urządzeń przeznaczonych do podłączenia do sieci gazowych, w których jakość rozprowadzanego gazu może się zmieniać w szerokim zakresie w okresie użytkowania urządzenia (patrz Załącznik AB normy EN 15502-1:2021);
ac) urządzeń, w których stosowane są klapy spalinowe;
ad) urządzeń typów B₂₁, B₃₁, B₅₁, C₂₁, C₄₁, C₅₁, C₆₁, C₇₁, C₈₁, C₍₁₂₎ i C₍₁₃₎;
ae) urządzeń typu C₇ o znamionowym obciążeniu cieplnym (liczonym według wartości opałowej) przekraczającym 70 kW;
af) urządzeń wyposażonych w elastyczne przewody kominowe z tworzyw sztucznych;
ag) kotłów C₍₁₀₎:
1) bez regulatora stosunku gaz-powietrze, lub
2) które nie są urządzeniami kondensacyjnymi, lub
3) które nie mają maksymalnego ciśnienia różnicowego bezpieczeństwa równego 25 Pa (∆pmax, saf(min)) przy minimalnym obciążeniu cieplnym;
ah) kotłów C₍₁₁₎ które mają moduły kotłowe:
1) bez regulatora stosunku gaz-powietrze, lub
2) które nie są urządzeniami kondensacyjnymi, lub
3) które nie mają maksymalnego ciśnienia różnicowego bezpieczeństwa równego 25 Pa (∆pmax, saf(min)) przy minimalnym obciążeniu cieplnym;
ai) urządzeń przeznaczonych do podłączenia do przewodów spalinowych z odciągiem mechanicznym;
