Zakres
Niniejsza Norma Europejska opisuje standardową metodę odniesienia (SRM) wykorzystującą układ pobierania próbek gazu i zastosowaną w nim technikę kondensacyjno-adsorpcyjną, służącą do określania stężenia pary wodnej w gazach odlotowych emitowanych do powietrza atmosferycznego przez przewody i kominy. W niniejszej Normie Europejskiej określono charakterystyki działania, jakie powinny być określone, i kryteria działania, jakie powinny być spełnione, dla systemów pomiarowych, w których wykorzystuje się tę metodę pomiaru. Ma ona zastosowanie do pomiarów okresowych oraz do kalibracji lub kontroli zamontowanych na stałe na kominach automatycznych systemów pomiarowych (AMS), prowadzonych w celach sprawdzania dopuszczalnych emisji, jak i w innych celach. Niniejsza Norma Europejska podaje kryteria wykazywania równoważności metod alternatywnych ze standardową metodą odniesienia z wykorzystaniem EN 14793:2017. Niniejszą Normę Europejską stosuje się w zakresie zawartości pary wodnej wyrażonej jako stężenie objętościowe od 4 % do 40 % oraz w zakresie stężenia masowego pary wodnej od 29 g/m3 do 250 g/m3 w gazie wilgotnym, przy czym przy danej temperaturze górna granica stosowania metody jest związana z maksymalnym ciśnieniem pary w powietrzu czy też w gazie. W niniejszej Normie Europejskiej wszystkie stężenia są wyrażane dla warunków umownych (273 K i 101,3 kPa).
UWAGA 1 Metody kondensacyjno-adsorpcyjnej nie stosuje się dla stanu nasycenia. W niniejszej Normie Europejskiej podano pewne wskazówki postępowania w przypadku, gdy w gazie odlotowym obecne są krople wody.
Niniejsza Norma Europejska była walidowana w badaniach terenowych w instalacjach spalania odpadów, współspalania i w dużych instalacjach z procesem spalania. Norma była walidowana dla okresów pobierania próbek wynoszących 30 min w zakresie stężenia objętościowego od 7 % do 26 %.
UWAGA 2 Charakterystyki instalacji, warunki podczas badań terenowych oraz wartości powtarzalności i odtwarzalności w terenie podano w Załączniku A.
