Zakres
Niniejszą Normę Europejską stosuje się do kotłów o pojemności przekraczającej 2 litry, służących do wytwarzania pary i/lub gorącej wody o dopuszczalnym maksymalnym ciśnieniu większym niż 0,5 bar i temperaturze obliczeniowej przekraczającej 110 °C. Celem niniejszej Normy Europejskiej jest zapewnienie zmniejszenia do minimum ryzyka związanego z użytkowaniem kotłów płomienicowo-płomieniówkowych oraz stosowanie odpowiednich zabezpieczeń ograniczających ryzyko występujące w sposób ciągły podczas użytkowania kotła. Cel ten zostanie osiągnięty przez zastosowanie właściwej konstrukcji, właściwego wytwarzania, badania i metod kontroli oraz technik włączonych do różnych części niniejszej Normy Europejskiej. Tam, gdzie to jest właściwe, odpowiednie ostrzeżenie o innym niebezpieczeństwie i możliwości błędnego użytkowania są podawane podczas szkolenia i w instrukcjach eksploatacji, a także w odniesieniu do użytego wyposażenia (patrz EN 12953-7 i EN 12953-8). Wytwórca odpowiada za stosowania wymagań niniejszej normy, a dodatkowo musi brać pod uwagę specjalne środki, które mogą być niezbędne, by osiągnąć wymagany poziom bezpieczeństwa zgodnie z dyrektywą 97/23/EC (PED). UWAGA 1 Należy ponadto uwzględnić dalsze wymagania odnoszące się do instrukcji eksploatacji podane w EN 12953-13 oraz analizę ryzyka bezpieczeństwa wg CEN/TS 764-6. W niniejszej Normie Europejskiej określono wymagania zarówno w odniesieniu do bezpośrednio opalanych i elektrycznie ogrzewanych kotłów, włączając kotły niskiego ciśnienia (LPB, patrz 3.6), jak również w odniesieniu do kotłów odzyskowych z ciśnieniem po stronie gazowej nieprzekaczającym 0,5 bar, o konstrukcji walcowej, wykonanych ze stali węglowej lub węglowo-manganowej przez spawanie i o ciśnieniu projektowym nieprzekraczającym 40 bar. Kotły objęte niniejszą Normą Europejską są przeznaczone do usytuowania stacjonarnego i do dostarczania pary lub gorącej wody (typowe przykłady pokazano na Rysunkach 1 do 6)