PN-C-04560-01:1991 - wersja polska

Metoda jest stosowana do oznaczania zawartości kadmu w zakresie 0,025 do 5 mg/l. Metody nie należy stosować, jeżeli zawartość następujących metali jest większa niż: cynku - 0,25 mg, miedzi - 0,25 mg, kobaltu - 0,25 mg, srebra - 2,5 mg, rtęci - 2,5 mg, niklu - 2,5 mg. Metoda polega na reakcji jonów kadmu z ditizonem i utworzeniu czerwonego ditizonianu kadmu, który rozpuszcza się następnie w czterochlorku węgla. Intensywność powstałego zabarwienia jest proporcjonalna do zawartości kadmu i określa się ją fotometrycznie lub wizualnie. Podano wytyczne ogólne dotyczące przygotowania szkła laboratoryjnego, odczynniki i roztwory, aparaturę i przyrządy, przygotowanie próbki do badań, przygotowanie skali wzorców, sporządzenie krzywej wzorcowej, wykonanie badania, obliczanie wyniku, końcowy wynik badania