PN-C-04611-2:1994 - wersja polska

Metoda jest stosowana do oznaczania miedzi w wodzie i ściekach przy jej zawartości 0,001 - 2,0 mg/l. Podstawą oznaczania jest reakcja, w wyniku której powstaje żółtobrunatny kompleksowy związek miedzi z dwuetylodwutiokarbaminianem sodowym (kupralem) w środowisku o pH 4 - 11. W zależności od zawartości miedzi w badanej próbce oznaczanie przeprowadza się po wyekstrahowaniu utworzonego kompleksu chloroformem dla próbek o stężeniu miedzi 0,001 - 0,12 mg/l oraz bezpośrednio (bez ekstrakcji) przy stężeniu miedzi 0,10 - 2,0 mg/l w póbce - na spektrofotometrze lub wizualnie (dla drugiego zakresu stężeń). W stosunku do poprzednich norm: zmieniono sposób utrwalania i przechowywania próbki oraz sposób eliminacji substancji nierozpuszczonych, wprowadzono wariant mineralizacji próbki na mokro oraz możliwość oznaczania miedzi rozpuszczalnej, a także rozszerzono zakres stosowania metody