PN-EN 16909:2017-05 - wersja angielska

Niniejsza Norma Europejska ma zastosowanie do pomiaru węgla elementarnego (EC) i węgla organicznego (OC) zgodnie z wymagania dla wszystkich państw członków UE w zakresie pomiarów EC i OC w pyłach, obowiązujące od czerwca 2010 r. w miejscach ich występowania, zgodnie z Dyrektywą Rady 2008/50/EC dotyczącą jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy [1]. Niniejsza Norma Europejska opisuje procedury analityczne oznaczania EC i OC na filtrach z włókien kwarcowych w µg/cm2 z następnym przeliczeniem stężenia na µg/cm3. Pobieranie próbek na filtry wykonuje się według EN 12341:2014 dla PM2,5. Sposób pobierania próbek uwzględnia wielkość cząstek frakcji, zatrzymywanie średniolotnego materiału i zatrzymywanie na filtrze lub uwalnianie z niego, podczas pobierania próbki, lotnych związków organicznych. Taka sama metoda analizy może być stosowana też dla frakcji cząstek mniejszych niż PM2,5. Zaleca się uwzględnienie wszelkich możliwych dodatkowych działań powodujących powstawanie większych cząstek, np. piroliza lub wyższe stężenie węglanów. Zakres obejmuje środowisko wiejskie i miejskie. Metoda pomiarowa może być stosowana w innych typach środowisk, o ile zakres pomiarowy podany poniżej nie jest przekroczony. Stosowanie niniejszej normy we wszystkich typach środowisk umożliwia uwzględnienie dodatkowego narażenia ludzi na obszarach miejskich jak określono w celach dyrektywy rady i w celu uzyskania zgodności z europejskimi dążeniami. Zakres stężeń mierzalnych za pomocą proponowanej metody jest ograniczony przez korekcję optyczną i przyrząd zastosowany do analizy EC i OC. Niniejsza metoda została zwalidowana w zakresie od 0,2 µg CEC/cm2 i 1,8 µg COC/cm2 do 38 µg CEC/cm2 i 49 µg COC/cm2 w laboratorium oraz do 16 µg CEC/cm2 i 45 µg COC/cm2 w laboratoryjnych badaniach walidacyjnych i w terenowych badaniach walidacyjnych.