PN-W-01352:1992 - wersja polska

Niniejsza norma ustala jednolitą procedurę zbierania i przedstawiania danych dotyczących:
a) drgań kadłuba statków morskich z napędem jedno- lub wielośrubowym,
b) drgań wałów napędowych ze względu na ich oddziaływanie na drgania kadłuba.
Dane takie są niezbędne do jednolitego ustalenia charakterystyk drganiowych kadłuba i układów napędowych oraz ich porównań z poziomami odniesienia. Stanowić też one będą podstawę dla sporządzenia prognoz drgań konstrukcji i projektów ulepszeń. Podane procedury, jeśli są przydatne, można również stosować do statków żeglugi śródlądowej i holowników. W szczególnych przypadkach, gdy stwierdza się występowanie niepożądanych drgań, mogą okazać się potrzebne szczegółowe studia rozpoznawcze.
Niniejsza norma dotyczy:
a) drgań belki kadłuba i nadbudówki wymuszanych przez układ napędowy:
- przy częstotliwości obrotowej wału,
- przy częstotliwości skrzydłowej i jej krotności (tzw. harmoniczne),
- przy częstotliwościach związanych z innymi większymi źródłami wymuszeń,
b) wymuszeń wału napędowego i głównych maszyn siłowni.
Inne rodzaje drgań statków nie są ujęte w niniejszej normie. Drgania miejscowe są ujęte w ISO 4868. Skutecznym sposobem określenia kilku pierwszych form pionowych drgań kadłuba i ich współczynników tłumienia (patrz wymagania w 4.5.5) mogą być próby rzucania i podnoszenia kotwicy na spokojnej wodzie. Do otrzymania empirycznych współczynników, użytecznych przy ocenie drgań kadłuba i drganiowych charakterystyk maszyn, potrzebne są szczegółowe informacje dotyczące konstrukcji statku. Niniejsza norma podaje jedynie bardzo ogólne zasady pomiarów drgań na statkach w celu ulepszenia techniki projektowania antywibracyjnego. Dlatego w indywidualnych przypadkach można dodać wybrane pozycje do programu pomiarów, tak aby spełniać jak najlepiej zadania związane z pomiarami drgań statku.