PN-ISO 4221:1994 - wersja polska

Dwutlenek siarki pochłania się i utlenia w zakwaszonym roztworze nadtlenku wodoru. Jony siarczanowe wytrąca się za pomocą nadchloranu baru. Nadmiar baru tworzy barwny kompleks z toronem, oznaczany spektrofotometrycznie. Metodę stosuje się w zakresie stężeń dwutlenku siarki w powietrzu od 3,5 do 150 ug/m sześcienny, przy objętości próbki powietrza 2 m sześcienne i objętości roztworu próbki 50 ml. Dla wyższych stężeń może być konieczne rozcieńczanie próbki. Próbkę pobiera się przez 24 lub 48 godzin