PN-ETSI EN 303 347-3 V2.1.1:2022-02 - wersja angielska

Niniejsza norma określa charakterystyki techniczne i metody pomiarów systemów radarów meteorologicznych pasma X przeznaczonych do nadzoru i klasyfikacji hydrometeorów i charakteryzujących się następująco:
- pracą w zakresie częstotliwości:
- od 9 300 MHz do 9 500 MHz.
- zastosowaniem niemodulowanych impulsów lub impulsów modulowanych fazowo/częstotliwościowo znanych także jako kompresja impulsów.
- maksymalną mocą wyjściową (PEP) nieprzekraczającą 250 kW (to jest 84 dBm),
- połączeniem anteny z urządzeniem nadawczo-odbiorczym i jego linii zasilającej z użyciem rurowego metalowego prostokątnego falowodu,
- anteną obrotową z możliwością zmiany jej elewacji.
- zastosowaniem falowodu WR90/WG16 zgodnie z IEC 60153-2 [i.2] z minimalną długością, pomiędzy wyjściem nadajnika i wejściem anteny, równą 2 886 mm (20 krotna wielokrotność długości fali odpowiadającej częstotliwości odcięcia falowodu).
- zasilaniem anteny falowodem i anteną bierną,
- orientacją pionową lub poziomą nadawanego pola z anteny z możliwością jednoczesnej zmiany obu orientacji.
- zastosowaniem cyrkulatora RF na wyjściu urządzenia nadawczo-odbiorczego.
UWAGA 1: Ponieważ na wyjściu urządzenia nadawczo-odbiorczego zastosowany jest cyrkulator zakłada się, że charakterystyki urządzenia nadawczo-odbiorczego pozostają niezależne od anteny.
UWAGA 2: Zgodnie z artykułem 5.475B Regulaminu Radiokomunikacyjnego ITU [i.7] radary naziemne stosowne do celów meteorologicznych w paśmie 9300 MHz do 9500 MHz mają pierwszeństwo przed innymi radiolokacyjnymi zastosowaniami.
UWAGA 3: Dalsze techniczne i operacyjne charakterystyki systemów radarów meteorologicznych można znaleźć w Zaleceniu ITU-R M.1849-1 [i.3]. .
UWAGA 4: Powiązania pomiędzy niniejszym dokumentem i zasadniczymi wymaganiami artykułu 3.2 dyrektywy 2014/53/EU [i.1] są podane w Załączniku A