Morska osobista radiolatarnia naprowadzająca przeznaczona do pracy na częstotliwości 121,5 MHz jedynie w celach poszukiwania i ratowania -- Zharmonizowana norma zapewniająca spełnienie zasadniczych wymagań zgodnie z artykułem 3.2 dyrektywy 2014/53/UE
Zakres
Niniejszy dokument określa minimum wymagań dla naprowadzającej radiolatarni morskiej przeznaczonej do pracy na częstotliwości 121, 5 MHz w celach poszukiwania i ratowania. Uwzględnione są odpowiednie postanowienia Regulaminu Radiokomunikacyjnego Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego (ITU).
Robocze radiolatarnie opisane w niniejszym dokumencie są jedynie przeznaczone do nadawania sygnałów radiowych na częstotliwości 121,5 MHz do celów lokalizacji.
Radiolatarnie do celów szkoleniowych powinny być częstotliwościowo zaprogramowane zgodnie z z krajowym pozwoleniem.
Należy zauważyć, że pozwolenie na tego rodzaju wykorzystanie jest także zależne od administracji odpowiedzialnej za obszary wodne, na których urządzenia pracują w warunkach niezarejestrowanej bandery państwowej.
Niniejszy dokument odnosi się do osobistych morskich radiolatarni naprowadzających bliskiego zasięgu. Dla tych zastosowań, zarówno moc promieniowana jak i czas działania są zredukowane, tak aby urządzenie było odpowiednio małe, lekkie i wygodne przy ciągłym noszeniu.
Niniejszy dokument wyszczególnia także parametry techniczne, metody pomiaru i wymagane rezultaty badań.
Niniejszy dokument zawiera wymagania dla zademonstrowania, że „ ….Urządzenia radiowe skonstruowane są w taki sposób, aby w celu unikania szkodliwych zakłóceń skutecznie wykorzystywały widmo radiowe i wspierały jego efektywne wykorzystanie” [i.1].
