PN-ETSI EN 300 175-2 V1.8.1:2014-05 - wersja angielska

Niniejszy dokument jest jedną z części specyfikacji wspólnego interfejsu (CI) cyfrowego udoskonalonego system telekomunikacji bezsznurowej (DECT).
Niniejszy dokument specyfikuje aranżacje kanału fizycznego. Fizyczne kanały DECT są drogami komunikacji radiowej pomiędzy dwoma radiowymi punktami końcowymi. Radiowy punkt końcowy jest albo częścią infrastruktury stacjonarnej, prywatnej części stacjonarnej (FP), zwykle stacji bazowej, albo części przenośnej (PP), zwykle mikrotelefonu. Przydzielanie do połączenia jednego lub więcej określonych kanałów fizycznych jest zadaniem wyższych warstw.
Warstwa fizyczna (PHL) współpracuje z warstwą sterowania dostępem do medium (MAC) i z jednostką zarządzania niższymi warstwami (LLME). Z drugiej strony PHL, istnieje radiowe medium transmisyjne, które ma być szeroko dzielone z innymi użytkownikami DECT i różnorodnymi innymi usługami radiowymi. Zadania PHL mogą być pogrupowane w pięciu kategoriach:
a) modulowanie i demodulowanie radiowych fal nośnych strumieniem binarnym o określonej szybkości w celu utworzenia kanału radiowego,
b) osiąganie i utrzymywanie bitowej i szczelinowej synchronizacji nadajników i odbiorników;
c) nadawanie lub odbieranie określonej liczby bitów w pożądanym czasie i na określonej częstotliwości;
d) wstawianie i usuwanie pola synchronizacji oraz pola Z do detekcji kolizji na odległym końcu;
e) obserwowanie środowiska radiowego w celu podawania mocy sygnałów.