Zakres
W niniejszym dokumencie określono różne metody badania szczelności źródeł zamkniętych. Podano obszerny zestaw procedur z zastosowaniem środków radioaktywnych i nieradioaktywnych.
Niniejszy dokument stosuje się w następujących sytuacjach:
— badania szczelności źródeł testowych po badaniach klasyfikacyjnych źródeł o określonej konstrukcji, wykonanych zgodnie z ISO 2919[1];
— kontroli jakości w trakcie produkcji zamkniętych źródeł;
— okresowych inspekcji źródeł zamkniętych w okresie ich użytkowania, wykonywanych w regularnych odstępach czasu;
W Załączniku A niniejszego dokumentu podano wytyczne dla użytkownika dotyczące wyboru najbardziej odpowiedniej(-ch) metody (metod) w zależności od sytuacji i rodzaju źródła.
Uznaje się, że mogą wystąpić okoliczności, które będą wymagać specjalnych badań nie opisanych w niniejszym dokumencie.
Podkreśla się jednak, że w odniesieniu do produkcji, użytkowania, przechowywania i transportu zamkniętych źródeł promieniotwórczych zgodność z niniejszym dokumentem nie zastępuje zgodności z wymaganiami odpowiednich rekomendacji MAEA [17] i innymi odpowiednimi przepisami krajowymi. Uznaje się również, że poszczególne kraje mogą uchwalić własne przepisy prawne, które określają wyjątki od reguł przeprowadzania badania szczelności, na podstawie typu źródła zamkniętego, jego konstrukcji, docelowego środowiska pracy i aktywności (np. dla źródeł wzorcowych o bardzo małej aktywności, gdzie całkowita aktywność jest mniejsza od limitu, powyżej którego wymagane jest wykonanie badania szczelności).
