Zakres
W niniejszym dokumencie określono różne metody badania szczelności źródeł zamkniętych. Podano obszerny zestaw procedur wykorzystujących środki zarówno promieniotwórcze, jak i niepromieniotwórcze.
Niniejszy dokument stosuje się do następujących sytuacji:
— badań szczelności źródeł kalibracyjnych następujących po badaniach klasyfikacyjnych źródeł ze względu na konstrukcję zgodnie z ISO 2919[1];
— badań w celu kontroli jakości w trakcie produkcji źródeł zamkniętych;
— kontroli okresowych źródeł zamkniętych, wykonywanych w regularnych odstępach czasu w okresie użytkowania źródła.
W Załączniku A do niniejszego dokumentu podano wytyczne dla użytkownika dotyczące wyboru najwłaściwszej metody (najwłaściwszych metod) w zależności od sytuacji i typu źródła.
Uznano, że mogą wystąpić okoliczności, w których będą wymagane badania specjalne, nieopisane w niniejszym dokumencie.
Podkreśla się jednak, że – o ile dotyczy to produkcji, użytkowania, przechowywania i transportu promieniotwórczych źródeł zamkniętych – zgodność z niniejszym dokumentem nie zastępuje zgodności z wymaganiami odpowiednich przepisów MAEA[17] i innymi odpowiednimi przepisami krajowymi. Uznano również, że poszczególne kraje mogą uchwalić własne przepisy prawne, w których określa się wyłączenia dotyczące badań, odpowiednio do typu źródła zamkniętego, jego konstrukcji, środowiska pracy i aktywności (np. w przypadku źródeł wzorcowych o bardzo małej aktywności, w których całkowita aktywność jest mniejsza od granicy w badaniu szczelności).
