PN-EN ISO 7906:2023-05 - wersja angielska

W niniejszym dokumencie podano ogólne zasady dotyczące oceny badania odporności barwy skóry, zgodnie z wykazem w Załączniku A.
Procedury zawarte w niniejszym dokumencie są wspólne dla większości metod badania odporności.
Niniejszy dokument stanowi wspólną podstawę badania i raportowania odporności wybarwienia. Wskazano na zastosowania i ograniczenia metod, zdefiniowano kilka terminów, przedstawiono zarys metod oraz omówiono treść rozdziałów opisujących te metody.
Pokrótce omówiono procedury wspólne dla wielu metod.
Odporność wybarwienia oznacza odporność barwy na różne czynniki, na które badane materiały mogą być narażone podczas produkcji i późniejszego użytkowania.
Zmiana barwy skóry i plamienie niebarwionych sąsiednich tkanin lub innych materiałów ocenia się jako wskaźniki odporności.
Inne widoczne zmiany w badanej skórze, na przykład wygląd powierzchni, zmiana połysku lub skurcz, są uważane za odrębne właściwości i jako takie podawane.
Metody badania odporności skóry mogą być stosowane nie tylko do oceny skóry i materiałów pokrewnych, takich jak skóra powlekana i wtórna skóra, ale także do ostatecznej oceny trwałości wybarwienia przez barwniki do skóry. Gdy stosuje się taką metodę, barwnik jest nakładany na określoną dogarbowaną skórę lub skórę typu „crust” do określonej intensywności wybarwienia zgodnie z określonymi procedurami, a następnie materiał jest badany w zwykły sposób.