Zakres
W niniejszym dokumencie określono procedury projektowania, wykonywania i stosowania próbek z przedpęknięciem w badaniach, które mają na celu ocenę podatności metali na pękanie w wyniku korozji naprężeniowej (SCC) w warunkach prób prowadzanych pod wzrastającym obciążeniem lub wzrastającym odkształceniem. Badania pod stałym obciążeniem lub stałym odkształceniem określono w ISO 7539-6.
Termin “metal” stosowany w niniejszym dokumencie obejmuje również stopy.
Próbki z przedpęknięciem nie nadają się do badania cienkich wyrobów, takich jak blachy cienkie lub druty ze względu na to, że w wierzchołku pęknięcia zachodzi potrzeba uzyskania granicy plastyczności; są one na ogół stosowane do badania grubszych wyrobów, w tym blach grubych, prętów i odkuwek. Mogą być również użyte w badaniach części spawanych.
Próbki z przedpęknięciem można obciążać za pomocą urządzeń zapewniających monotoniczny wzrost obciążenia lub odkształcenia w punktach przyłożenia obciążenia.
Szczególną zaletą stosowania próbek z przedpęknięciem jest możliwość uzyskania danych z badania, na podstawie których można określać wielkość krytyczną wady w elementach o znanej geometrii, poddanych znanemu naprężeniu, powyżej którego może wystąpić pęknięcie wywołane korozją naprężeniową. Z zastosowaniem próbek tego typu można również określać prędkość rozwoju pęknięcia wywołanego korozją naprężeniową.
Zasadniczą zaletą tego badania jest, że uwzględnia ono potencjalny wpływ odkształcenia dynamicznego na próg pęknięcia wywołanego korozją naprężeniową.
Przy wystarczająco niskich prędkościach obciążania progowy współczynnik intensywności naprężenia dla podatności na pękanie w wyniku korozji naprężeniowej, KISCC, określony niniejszą metodą, może być mniejszy lub równy uzyskanemu w metodach badań pod stałym obciążeniem lub odkształceniem i może być określony szybciej.
