PN-EN ISO 75-2:1998 - wersja polska

Określono zasadę metody, w której znormalizowaną kształtkę do badań poddaje się naprężeniom zginającym, aby wytworzyć jedną z wartości nominalnych naprężenia powierzchniowego (dla metody A: 1,80 MPa, dla metody B: 0,45 MPa i dla metody C: 8,00 MPa). Temperaturę podnosi się z równomierną prędkością i mierzy się temperaturę, przy której następuje określone ugięcie. Kształtki bada się w jednym z dwóch położeń: kształtka położona płasko lub na boku, przy czym w każdym przypadku wymagania dotyczące wymiarów kształtek są różne. Metody dają lepszą odtwarzalność w przypadku tworzyw amorficznych niż w przypadku tworzyw semikrystalicznych