PN-EN ISO 489:2022-09 - wersja angielska

Niniejszy dokument określa dwie metody badań służące do oznaczania współczynnika załamania światła tworzyw sztucznych, a mianowicie:
- Metoda A: refraktometryczna metoda pomiaru współczynnika załamania światła uformowanych części, odlanych lub wytłoczonych arkuszy lub folii, za pomocą refraktometru. Stosuje się ją nie tylko do izotropowych materiałów przezroczystych, półprzezroczystych, barwnych lub nieprzezroczystych, ale również do materiałów anizotropowych.
- Metoda B: metoda zanurzeniowa (wykorzystująca zjawisko linii Becke'go) oznaczania współczynnika załamania światła sproszkowanych lub granulowanych materiałów przezroczystych za pomocą mikroskopu. Światło monochromatyczne, ogólnie rzecz biorąc, jest stosowane w celu uniknięcia efektów dyspersji.
UWAGA Współczynnik załamania światła jest podstawową właściwością, która może być wykorzystywana do sprawdzania czystości i składu, do identyfikacji materiałów i do projektowania części optycznych. Zmiana współczynnika załamania światła w zależności od temperatury może wskazywać punkty przejściowe materiałów.