PN-EN ISO 252:2023-09 - wersja angielska

Niniejszy dokument określa dwie metody badań, A i B, służące do oznaczania wytrzymałości adhezyjnej między elementami taśmy przenośnikowej, tj. między przekładkami i między okładkami a rdzeniem. Podstawowe warunki badania są zgodne z ISO 36.

Niniejszy dokument ma zastosowanie do wszystkich rodzajów taśm przenośnikowych, pomijając taśmy z linkami stalowymi oraz taśmy z rdzeniem tekstylnym o wytrzymałości na rozciąganie mniejszej niż 160 N/mm. Nie jest on odpowiedni, ani nie jest ważny dla lekkich taśm przenośnikowych opisanych w ISO 21183-1[1].

UWAGA Metody A i B są opcjonalne, ale wartości średniej wytrzymałości adhezyjnej obliczone dla obu metod mogą być różne. Ponieważ obie metody mogą być w niejednakowym stopniu przydatne dla wszystkich konstrukcji taśm, zaleca się uwzględnienie wskazań producenta taśmy.