Zakres
W niniejszej części ISO 22476 określono wymagania sprzętowe, dotyczące wykonania oraz dokumentowania badań presjometrem Menarda. UWAGA 1 Niniejsza część ISO 22476 spełnia wymagania dla badań presjometrycznych Menarda będących częścią badań geotechnicznych zgodnie EN 1997-1 oraz EN 1997-2. W niniejszej części ISO 22476 opisano procedurę badań presjometrem Menarda w gruntach rodzimych, nasypach, słabych skałach, zarówno na lądzie jak i na wodzie. Wyniki badań presjometrycznych niniejszej części ISO 22476 są odpowiednie dla potrzeb ilościowego określenia parametrów wytrzymałościowych i odkształceniowych gruntu. Mogą one dostarczyć informacji o litologii. Mogą być również połączone z badaniami bezpośrednimi (jak np. opróbowanie zgodnie z ISO 22475-1) lub porównane z innymi badaniami in-situ (patrz EN 1997-2:2007, 2.4.1.4(2) P, 4.1 (1)oraz 4.2.3(2) P). Badanie presjometrem Menarda realizuje się poprzez radialne rozszerzenie trójosiowego próbnika umieszczonego w gruncie (patrz Rysunek 1). Podczas iniekcji cieczy do próbnika, napełnienie komór początkowo wywołuje kontakt pomiędzy zewnętrzną pokrywą próbnika a gruntem, a następnie wywołuje nacisk powodujący przemieszczenie się gruntu. Zadane ciśnienie oraz związana z nim zmiana objętości próbnika są mierzone i zapisywane aby uzyskać krzywą ciśnienie-przemieszczenie dla badanego gruntu. Łącznie z wynikami badań zgodnie z ISO 22475-1 lub co najmniej z określeniem i opisem podłoża zgodnie z ISO 14688-1 oraz ISO 14689-1 podczas prowadzenia badań presjometrycznych, wyniki badań zgodnie z niniejszą częścią ISO 22476 są odpowiednie dla ilościowej oceny gruntów w profilu, co obejmuje: - moduł Menarda EM, - ciśnienie graniczne pLM oraz - ciśnienie pełzania Menarda pf. Niniejsza część ISO 22476 odnosi się to próbnika historycznie opisywanego jako typ G 60mm. Niniejsza część ISO 22476 ma zastosowanie do badań o głębokości do 50 m oraz ciśnienia badania nieprzekraczającego 5 MPa.
