Zakres
W niniejszym dokumencie ustalono system oznaczenia materiałów fluoropolimerowych, który może być stosowany jako podstawa specyfikacji.
Poszczególne rodzaje fluoropolimerów rozróżnia się za pomocą systemu klasyfikacji na podstawie określonych poziomów właściwości charakterystycznych oraz informacji dotyczących przewidywanego zastosowania i/lub metody przetwórstwa, ważnych dodatków poprawiających właściwości, barwników, napełniaczy i materiałów wzmacniających.
W przypadku politetrafluoroetylenu (PTFE)
Dla PTFE do odlewania i wytłaczania tłocznego oraz żywic PTFE otrzymywanych poprzez koagulację dyspersji:
— standardowej masy właściwej (SSG)
— gęstości pozornej
— wielkości cząstek
W przypadku wodnych dyspersji PTFE
— procentowej zawartości PTFE w dyspersji
— procentowej zawartości środka powierzchniowo czynnego w dyspersji
— dopuszczalnego poziomu środka powierzchniowo czynnego
W przypadku żywic do przetwarzania w stanie stopionym
Dla CPT, ECTFE, EFEP, ETFE, FEP, PFA, PVDF, PVF, VDF/CTFE, VDF/HFP, VDF/TFE, VDF/TFE/HFP
— piku temperatury topnienia
— masowego wskaźnika szybkości płynięcia
W przypadku PCTFE
— czasu zerowej wytrzymałości (ZST)
W przypadku TFE/PDD
— temperatury zeszklenia (Tg)
W przypadku wodnych dyspersji żywic przetwarzalnych w stanie stopionym (ETFE, FEP, PFA, PVDF, PVF, VDF/CTFE, VDF/HFP, VDF/TFE, VDF/TFE/HFP)
— procentowej zawartości polimeru w dyspersji
— procentowej zawartości środka powierzchniowo czynnego w dyspersji
— dopuszczalnego poziomu środka powierzchniowo czynnego
System oznaczenia ma zastosowanie do wszystkich fluoropolimerów i mieszanin. Normę stosuje się do materiałów niemodyfikowanych gotowych do użycia i materiałów modyfikowanych np. za pomocą barwników, dodatków, napełniaczy, materiałów wzmacniających i modyfikatorów polimerów.
Nie przyjmuje się założenia, że materiały mające to samo oznaczenie wykazują takie same właściwości użytkowe.
W niniejszym dokumencie nie podano danych technicznych, danych o właściwościach użytkowych lub dotyczących warunków przetwórstwa, które mogą być wymagane do określenia materiału. Jeżeli są wymagane dodatkowe właściwości, to należy je oznaczać zgodnie z metodami badań określonymi w ISO 20568-2, jeżeli są odpowiednie.
Aby określić materiał termoplastyczny o wymaganiach specjalnych, wymagania te należy podać w bloku danych 5 (patrz 4.1).
