PN-EN ISO 20270:2023-04 - wersja angielska

W niniejszym dokumencie określono metodę, w której drgający element (źródło dźwięku lub drgań przenoszonych przez konstrukcję) jest przymocowany do konstrukcji pasywnej (lub odbiornika) i jest przyczyną drgań lub promieniowania dźwięku przenoszonego przez konstrukcję z zespołu. Przykładami są pompy zainstalowane na statkach, serwomotory w pojazdach lub maszynach oraz instalacje w budynkach. W tym kontekście za źródło można uznać niemal każdy element drgający.
Ze względu na konieczność pomiaru drgań we wszystkich stopniach swobody kontaktu (DOF) (połączenia między źródłem a odbiornikiem), niniejszy dokument może być stosowany tylko do zespołów, dla których taki pomiar jest możliwy.
Niniejszy dokument ma zastosowanie tylko do zespołów, których funkcje odpowiedzi częstotliwościowej (FRF) są liniowe i niezmienne w czasie.
Źródło można zainstalować w rzeczywistym zestawie lub przymocować do specjalnie zaprojektowanego stanowiska badawczego (jak opisano w 5.2).
Standardowa metoda została zwalidowana dla sygnałów stacjonarnych tak, że wyniki mogą być prezentowane w zakresie częstotliwości. Jednak metoda ta nie ogranicza się do sygnałów stacjonarnych: przy odpowiednim przetwarzaniu danych ma również zastosowanie do sygnałów zmiennych w czasie, takich jak stany nieustalone i wstrząsy (pod warunkiem zachowania liniowości i niezmienności w czasie FRF).
W niniejszym dokumencie przedstawiono metodę pomiaru i prezentacji sił zablokowanych wraz z wytycznymi dotyczącymi minimalizacji niepewności. Zapewnia metodę oceny jakości wyników poprzez pokładową procedurę walidacji, ale nie komentuje akceptowalności lub braku wyników.