PN-EN ISO 18589-7:2016-06 - wersja angielska
Bez VAT:
231,00 PLN
Z VAT:
284,13 PLN
Pomiary promieniotwórczości w środowisku -- Gleba -- Część 7: Pomiary in situ radionuklidów emitujących promieniowanie gamma
Zakres
W niniejszej części ISO 18589 określono identyfikację radionuklidów oraz pomiar ich aktywności w glebie przy użyciu spektrometrii gamma in situ za pomocą przenośnych zestawów wyposażonych w detektory germanowe lub scyntylacyjne.
Niniejsza część ISO 18589 jest odpowiednia dla szybkiej oceny aktywności sztucznych i naturalnych radionuklidów zdeponowanych lub obecnych w warstwach gleby na dużej powierzchni terenu objętego badaniem.
Niniejsza część ISO 18589 może być stosowana przy pomiarach radionuklidów w próbkach gleby w laboratorium (ISO 18589-3) w następujących przypadkach:
— rutynowej kontroli oddziaływania promieniotwórczości uwolnionej z obiektów jądrowych lub ewolucji promieniotwórczości w regionie;
— badaniach sytuacji wypadków i zdarzeń;
— planowania i nadzoru nad akcją zaradczą;
— likwidacji obiektów jądrowych lub zwolnienia z nadzoru materiałów.
Może być również stosowana do identyfikacji sztucznych radionuklidów w powietrzu, przy ocenie poziomu narażenia wewnątrz budynków lub przy usuwaniu odpadów.
Po wypadku jądrowym, spektrometria gamma in situ jest skuteczną metodą dla szybkiej oceny aktywności gamma zdeponowanej na powierzchni gleby, a także skażenia powierzchniowego płaskich przedmiotów.
UWAGA: Metoda opisana w niniejszej części ISO 18589 nie jest odpowiednia, gdy rozkład przestrzenny radionuklidów w środowisku nie jest dokładnie znany (wpływ ilości, nieznany rozkład w glebie), lub w przypadkach bardzo dużego strumienia fotonów. Jednakże, wykorzystanie detektorów o małej objętości wraz z odpowiednią elektroniką umożliwia wykonywanie pomiarów przy dużym strumieniu fotonów.