Zakres
W niniejszej części ISO 17855 ustalono system oznaczenia termoplastycznego polietylenu, który może być stosowany jako podstawa specyfikacji.
Poszczególne rodzaje polietylenu rozróżnia się za pomocą systemu klasyfikacji na podstawie określonych poziomów wartości właściwości charakterystycznych:
a) gęstości,
b) masowego wskaźnika szybkości płynięcia
oraz informacji dotyczących przewidywanego zastosowania i/lub metody przetwórstwa, ważnych właściwości, dodatków, barwników, napełniaczy i materiałów wzmacniających.
Niniejsza część ISO 17855 ma zastosowanie do wszystkich homopolimerów polietylenu i kopolimerów etylenu z innymi olefinami-1, których zawartość jest mniejsza niż 50 % (ułamek masowy) i zawierających nie więcej niż 3 % (ułamek masowy) monomerów nieolefinowych z grupami funkcyjnymi.
Niniejszą normę stosuje się do materiałów gotowych do użycia w postaci proszku, granulek lub pastylek, niemodyfikowanych lub modyfikowanych barwnikami, dodatkami, napełniaczami, itd.
Niniejsza część ISO 17855 nie ma zastosowania w odniesieniu do przedmieszek lub kauczuków EPM. Niniejsza część ISO 17855 nie ma również zastosowania do PE-UHMW. W przypadku PE-UHMW należy powołać się na ISO 11542-1.
Przyjmuje się założenie, że kopolimery mające to samo oznaczenie niekoniecznie mają takie same właściwości. W niniejszej części ISO 17855 nie podano danych technicznych, danych o właściwościach lub warunkach przetwórstwa, które mogą być wymagane przy typowaniu materiału do określonego zastosowania i/lub metody przetwórstwa.
Jeżeli są wymagane dodatkowe właściwości, to należy je oznaczać metodami badań podanymi w ISO 1872-2, jeżeli są one odpowiednie.
W celu wytypowania tworzywa termoplastycznego do określonego zastosowania lub zapewnienia odtwarzalnych warunków przetwórstwa, dodatkowe wymagania mogą być podane w bloku danych 5 (patrz Rozdział 3, akapit wprowadzający).
