PN-EN ISO 17072-2:2019-07 - wersja angielska

W niniejszym dokumencie podano metodę oznaczania ogólnej zawartości metalu w skórze, stosując roztwarzanie skóry, a następnie oznaczenie za pomocą plazmy wzbudzonej indukcyjnie optycznej spektrometrii emisyjnej (ICP-OES), plazmy wzbudzonej indukcyjnie spektrometrii masowej (ICP-MS), atomowej spektrometrii absorpcyjnej (AAS) lub spektrometrii atomowej fluorescencji (SFA).
Niniejsza metoda jest przeznaczona do oznaczania ogólnej zawartości metalu w skórze; nie jest przeznaczona do określonych mieszanin lub oznaczania metali w stanie utlenionym.
Metoda ma zastosowanie do oznaczania następujących metali:
Aluminium (Al)
Antymon (Sb)
Arsen (As)
Bar (Ba)
Kadm (Cd)
Wapń (Ca)
Chrom (Cr) (z wyjątkiem skóry garbowanej chromem)
Kobalt (Co)
Miedź (Cu)
Żelazo (Fe)
Ołów (Pb)
Magnez (Mg)
Mangan (Mn)
Rtęć (Hg)
Molibden (Mo)
Nikiel (Ni)
Potas (K)
Selen (Se)
Krzem (Si)
Sód (Na)
Cyna (Sn)
Tytan (Ti)
Cynk (Zn)
Cyrkon (Zr)
Niniejsza metoda nadaje się także do oznaczania Boru (B) w skórze.
W przypadku skór garbowanych chromem często bardziej istotne jest stosowanie ISO 5398-1[1], ISO 5398-2[2], ISO 5398-3[3] lub ISO 5398-4[4].
Międzylaboratoryjne wyniki badań i limity ilościowe dopuszczalne w przypadku ICP-OES są podane w Tablicy A.1 i Tablicy A.2 Załącznika A.