PN-EN ISO 13163:2022-08 - wersja angielska

W niniejszym dokumencie przedstawiono metodę pomiaru 210Pb we wszystkich rodzajach wód z zastosowaniem licznika ciekłoscyntylacyjnego (LSC).
Metoda ma zastosowanie do próbek badawczych wody zasilającej/pitnej, wody deszczowej, wód powierzchniowych i gruntowych, jak również wody chłodzącej, wody przemysłowej, ścieków domowych i przemysłowych po odpowiednim poborze, przewozie oraz preparatyce próbki badawczej. Potrzebna jest filtracja próbki badawczej. Stężenie aktywności ołowiu-210 w środowisku może się zmieniać i zwykle jest w zakresie od 2 mBq l-1 do 300 mBq l-1 [27][28].
Stosując obecnie dostępne liczniki ciekłoscyntylacyjne granica wykrywalności tej metody dla 210Pb jest zwykle w zakresie od 20 mBq⋅l-1 do 50 mBq l-1, która jest mniejsza niż zalecenia WHO dla bezpiecznej konsumpcji wody pitnej (100 mBq l-1).[4][6] Wartości te można osiągnąć dla czasu zliczania pomiędzy 180 min a 720 min dla próbki o objętości od 0,5 l do 1,5 l. Wyższe stężenia aktywności mogą być mierzone albo rozcieńczając próbkę albo stosując mniejsze próbki, lub oboma sposobami. Metoda zaprezentowana w niniejszym dokumencie nie jest przeznaczona do wyznaczania ilości mikroelementarnych 210Pb.
Zakres zastosowania zależy od ilości materiału rozpuszczonego w wodzie i od charakterystyki wydajności wyposażenia pomiarowego (zliczeń tła i efektywności zliczania).
Metoda opisana w niniejszym dokumencie ma zastosowanie w sytuacjach awaryjnych.
Analiza Pb zaadsorbowanego w fazie zawieszonej nie jest objęta tą metodą.
Użytkownik jest odpowiedzialny za zapewnienie walidacji metody pomiarowej dla badanych próbek wody.