Zakres
W ISO 12213 określono metody obliczania współczynników ściśliwości gazów ziemnych, gazów ziemnych zawierających dodatki syntetyczne i podobnych mieszanin w warunkach, w których mieszanina może istnieć tylko jako gaz. Norma składa się z trzech części: w niniejszej części ISO 12213 podano wprowadzenie i wytyczne do stosowania metod obliczeniowych opisanych w ISO 12213-2 i ISO 12213-3. W Części 2 przedstawiono metodę, którą można stosować, gdy jest znany cały skład molowy gazu. W Części 3 przedstawiono metodę, którą można stosować, gdy jest dostępna mniej szczegółowa analiza, natomiast są znane wartości ciepła spalania (odniesionego do jednostki objętości), gęstość względna, zawartość ditlenku węgla i zawartość wodoru (jeżeli nie wynosi zero). Obie metody są stosowane w odniesieniu do gazów suchych o jakości gazociągowej w warunkach, w których zwykle odbywa się przesyłanie i dystrybucja gazu, włączając w to pomiary rozliczeniowe lub służące do innych celów rozliczeniowych. Na ogół działania takie zachodzą w zakresie temperatur od około 263 K do 338 K (w przybliżeniu od -10 °C do 65 °C) i ciśnień nie przekraczających 12 MPa (120 bar). Niepewność wyniku w tym zakresie w obu metodach obliczeniowych wynosi około 0,1 %, przy założeniu, że wartości danych wejściowych, włączając w to odpowiednie ciśnienie i temperaturę, nie są obarczone niepewnością. UWAGA - W niniejszej Normie Międzynarodowej termin gaz o jakości gazociągowej jest używany jako termin odnoszący się do gazu tak przygotowanego, aby nadawał się jako paliwo do wykorzystania w przemyśle, w gospodarce komunalnej i przez odbiorców domowych. Pomimo, że nie ma oficjalnych międzynarodowych uzgodnień dotyczących składu i właściwości gazu określanego tym terminem, niektóre wytyczne ilościowe przedstawiono w 5.1.1. Szczegółowe wymagania dotyczące jakości gazu są zwykle przedmiotem ustaleń kontraktowych pomiędzy nabywcą i sprzedawcą