Zakres
IEC 61215-2 opisuje zestaw badań kwalifikujących wskazujących prawdopodobieństwo czy konstrukcja modułu jest wolna od wad, które mogłyby spowodować jego przedwczesne uszkodzenie. Jednakże IEC 61215-2 nie odnosi się do problemu zużycia modułów w trakcie długiego okresu ich eksploatacji. Niniejsza część normy IEC 60788-1 opracowana została jako bardziej rygorystyczne badanie kwalifikujące, wykorzystujące przyśpieszoną ekspozycję na promieniowanie UV w podwyższonej temperaturze w celu stwierdzenia możliwego spadku transmitancji optycznej polimerowych enkapsulantów. Norma IEC 61215-2 obejmuje już badanie starzenia wstępnego poprzez ekspozycję na promieniowanie UV (MQT 10), jednak parametry tego badania obejmują jedynie ograniczony poziom napromieniowania (~tygodnie określonej dozy UV). Celem opisanej tutaj procedury jest zastosowanie dla reprezentatywnej liczby próbek narażenia o wyższej intensywności (opracowane w odniesieniu do warunków Phoenix, Arizona) wykorzystując widmo promieniowanie bardziej zbliżone do widma promieniowania słonecznego na powierzchni ziemi, dłuższy czas ekspozycji bardziej adekwatny do czasu eksploatacji instalacji PV (tj. odpowiadający kilku latom ekspozycji w warunkach naturalnych). Badanie takie określa w sposób ilościowy prędkość degradacji enkapsulatów, co pozwala na zarządzanie ryzykiem utraty transmitancji optycznej podczas pracy warunkach naturalnych naziemnych. Ilościowa korelacja pomiędzy warunkami klimatycznymi (lub lokalizacją gdzie ma miejsce eksploatacja modułów), określoną aplikacją (instalacja użyteczności publicznej, rezydencja, instalacja zamontowana na dachu, wolnostojąca, w systemie śledzącym, w różnych konfiguracjach elektrycznych i sposobie działania) a wynikami badania, może zostać ustalona dla każdego określonego materiału enkapsulanta - wykracza to jednak poza zakres niniejszego dokumentu.
Niniejsza metoda ma umożliwić kwalifikowanie enkapsulantów do zastosowania w module PV. Niniejszy dokument ma zastosowanie do enkapsulantów użytych w modułach PV eksploatowanych w temperaturze odpowiadającej normalnemu ich wykorzystaniu jakie zostały zdefiniowane w IEC TS 63126. Zastosowanie niniejszej metody do enkapsulantów w modułach stosowanych w wyższych temperaturach opisane zostało gdzie indziej, np. w IEC TS 63126. Niniejszej metoda ma na celu zbadanie określonego enkapsulanta i nie obejmuje niezgodności pomiędzy enkapsulantem a innymi zastosowanymi materiałami ochronnymi. Niniejszy dokument obejmuje technologię PV z zastosowaniem konstrukcji przezroczysta powierzchnia oświetlana/enkapsulant/element fotowoltaiczny, stosowalność do innych geometrii gdzie enkapsulant umieszczony jest poniżej warstwy elementów fotowoltaicznych, jest poza zakresem niniejszego dokumentu. W przypadku technologii z wykorzystaniem ogniw dwustronnych, moduł jest w stanie absorbować promieniowanie padające zarówno od jego przedniej jak i tylnej powierzchni - transmitancja pokrycia przedniego (jeżeli zostało zastosowane), enkapsulanta oraz przezroczystego pokrycia tylnego (jeżeli zostało zastosowane) ma zastosowanie do obu aktywnych powierzchni. Jeżeli chodzi o optyczną trwałość tylnych i przednich folii ochronnych to odnosi się do nich oddzielnie norma wieloczęściowa IEC 62788-2. Powłoki, które mogą być dodatkowo dodane jako powłoki antyodbiciowe bądź powłoki chroniące przed zabrudzeniami, wykraczają poza zakres niniejszego dokumentu. Metoda przedstawiona w niniejszym dokumencie można być zastosowana w innym celu (np. prace badawczo-rozwojowe); wiele szczegółów dotyczących alternatywnych zastosowań niniejszej metody (np. zmienne czasy trwania badania czy skokowe przyrosty warunków pomiarowych) nie są tu opisane.
