Zakres
Niniejsza część IEC 60904 opisuje procedurę korygowania błędu wynikłego z niedopasowania widmowego powstającego podczas badania elementu fotowoltaicznego, a spowodowanego niedopasowaniem widma promieniowania zastosowanego w trakcie badania do widma wzorcowego a także niedopasowaniem pomiędzy odpowiedziami widmowymi (SR) elementu wzorcowego i elementu mierzonego, w celu zmniejszenia systematycznej niepewności pomiaru. Procedura ma zastosowanie do elementów jednozłączowych ale zasada pomiaru może zostać poszerzona tak, by obejmowała również elementy wielozłączowe.
Celem niniejszej normy jest zapewnienie wskazówek dla korygowania błędu wynikłego z niedopasowania widmowego, o ile niedopasowania takie występują pomiędzy widmem światła używanego podczas badania a widmem wzorcowym a także pomiędzy odpowiedziami widmowymi SR elementu wzorcowego i elementu badanego. Wyliczona korekta dla niedopasowania widmowego jest właściwa tylko dla określonej kombinacji elementów badanego i wzorcowego mierzonych przy określonym widmie światła.
Ze względu na to, że element PV charakteryzuje się odpowiedzią widmową będącą funkcją długości fali, stąd też jego parametry są w sposób istotny zależne od rozkładu widmowego padającego promieniowania, i które w przypadku naturalnego promieniowania słonecznego znacząco zmieniają się w zależności od takich czynników jak lokalizacja, pogoda, pora roku, pora dnia, ukierunkowanie powierzchni, na które pada promieniowanie, etc., a w przypadku symulatora promieniowania słonecznego parametry różnią się w zależności od jego typu i warunków pomiaru. Jeżeli natężenie promieniowania mierzone jest przy użyciu radiometru typu termostosowego (który nie jest spektralnie selektywny) lub przy użyciu wzorcowego elementu PV (IEC 60904-2), wówczas rozkład widmowy natężenia promieniowania padającego światła powinien być znany by umożliwić dokonanie koniecznych poprawek w celu uzyskania wydajności elementu PV odpowiadającej wzorcowemu rozkładowi widma natężenia promieniowania zdefiniowanego w normie IEC 60904-3.
Jeżeli do pomiaru natężenia promieniowania użyte jest wzorcowy element PV lub detektor typu termostosowego wówczas, zgodnie z procedurą opisaną w niniejszej normie, możliwe jest obliczenie poprawki związanej z błędem niedopasowania widmowego, niezbędnej do wyznaczenia prądu zwarciowego badanego elementu w warunkach oświetlenia światłem o wzorcowym rozkładzie widmowym natężenia promieniowania podanym w IEC 60904-3 lub o każdym innym wzorcowym rozkładzie widmowym. Jeżeli wzorcowy element PV charakteryzuje się taką samą względną czułością widmową co element badany, wówczas element wzorcowy w sposób automatyczny uwzględnia odchylenia od wzorcowego rozkładu widmowego natężenia promieniowania i żadna dalsza korekta błędu niedopasowania widmowego nie jest konieczna. W takim przypadku lokalizacja i warunki pogodowe nie są krytyczne, o ile do pomiarów wydajności przy naturalnym oświetleniu słonecznym została zastosowana metoda wykorzystująca elementy wzorcowe. Także w przypadku gdy względne charakterystyki SR są identyczne, klasyfikacja symulatora promieniowania dla pomiarów dokonywanych z wykorzystaniem symulatorów promieniowania słonecznego nie jest krytyczna.
Jeżeli wydajność elementu PV mierzona jest z wykorzystaniem promieniowania o znanym rozkładzie widmowym, wówczas dla każdego innego rozkładu widmowego prąd zwarciowy badanego elementu PV może być obliczony wykorzystując w tym celu jego odpowiedź widmową.
