Zakres
W niniejszej Normie Międzynarodowej wyszczególniono zasady ogólne i procesy dotyczące zarządzania cyklem życia systemów alarmowych, opartych na elektronicznych sterownikach programowalnych i technologii komputerowego Interfejsu Człowiek-Maszyna (HMI), przeznaczonych do urządzeń w przemyśle procesowym. One obejmują alarmy pochodzące z wszystkich systemów udostępnianych operatorowi, co obejmuje: podstawowy system sterowania procesem, panele numeratorów, przyrządowe systemy bezpieczeństwa, systemu ostrzeżeń pożarowych i gazowych oraz systemy reakcji awaryjnych. Sposób postępowania podany w niniejszej normie ma zastosowanie do procesów ciągłych, wsadowych i dyskretnych. Mogą wystąpić różnice w implementacji w celu dostosowania do konkretnych potrzeb wynikających z rodzaju procesu. W przypadku orzecznictwa, w którym władze zarządzające (np. państwowe, federalne, stanowe, prowincji, kraju, miasta) ustaliły projekt bezpieczeństwa procesu, zarządzanie bezpieczeństwem procesu lub inne wymagania dodatkowo do wymagań niniejszej normy, to te wymagania należy wziąć pod uwagę. Zasadniczą funkcją systemu alarmowego jest zawiadomienie operatorów o nienormalnych warunkach procesu lub awariach technicznych. One mogą obejmować obydwa: podstawowy system sterowania procesem (BPCS) i przyrządowy system bezpieczeństwa (SIS), z których każdy wykorzystuje pomiary warunków procesu i urządzenia logiczne do generowania alarmów. Systemy alarmowe obejmują ponadto mechanizm do komunikowania operatorowi informacji alarmowych przez system HMI, zwykle monitor komputera lub panel numeratorów. Dodatkowymi funkcjami systemu alarmowego są dostarczenie informacji do dziennika alarmów i zdarzeń, kroniki alarmów oraz wygenerowanie metryki jakości systemu alarmowego. Te dane z systemu alarmowego mogą być wykorzystane przez systemy zewnętrzne
