Zakres
Niniejsza Norma Europejska określa szczegółowo metody pomiaru tłumienności konwersji sygnałów różnicowych na współfazowe, i odwrotnie, następującej wskutek asymetrii kabli stosowanych w analogowych i cyfrowych systemach telekomunikacyjnych, przy wykorzystaniu metody transmisyjnej. Tłumienność niesymetrii jest mierzona w standardowych warunkach pracy, lub przeliczona na takie warunki. Jeżeli nie określono inaczej, np. w specyfikacji wyrobu, za standardowe warunki pracy rozumie się: dla sygnałów różnicowych – dopasowanie za pomocą nominalnej impedancji falowej (np. 100 Ω), a dla współfazowych – obciążenie rezystancją 50 Ω. Różnica między tłumiennością niesymetrii (obrazu) mierzoną w stanie dopasowania dla sygnałów różnicowych i współfazowych, a tłumiennością niesymetrii mierzoną w warunkach pracy (dopasowanie dla sygnałów różnicowych i obciążenie rezystancją odniesienia 50 Ω dla sygnałów współfazowych) jest niewielka, jeżeli impedancja dla sygnałów współfazowych Zcom mieści się w zakresie od 25 Ω do 75 Ω.
W przypadku kabli o nominalnej impedancji 100 Ω, impedancja dla sygnałów współfazowych Zcom wynosi orientacyjnie 75 Ω dla nieekranowanych kabli symetrycznych zawierających do 25 par, 50 Ω dla kabli z wiązką par we wspólnym ekranie i nieekranowanych kabli zawierających więcej niż 25 par, oraz 25 Ω dla kabli z parami w ekranach indywidualnych. Dokładne pomiary impedancji dla sygnałów współfazowych Zcom można wykonać za pomocą reflektometru impulsowego (TDR) lub analizatora sieci. Oba przewody z danej pary są wówczas połączone razem na obu końcach, a pomiar impedancji jest wykonywany między tymi przewodami a obwodem powrotnym.
Niniejszą Normę Europejską należy czytać łącznie z normą prEN 50289-1-1, która zawiera zasadnicze postanowienia dotyczące jej stosowania.
