Zakres
1.1 Instalacje paleniskowe
Niniejszy dokument ma zastosowanie do instalacji paleniskowych atmosferycznych fluidalnych i instalacji paleniskowych rusztowych kotłów parowych oraz kotłów wodnych wysokotemperaturowych. Te instalacje rozpoczynają się od zasobników paliwa i kończą na instalacji odpopielania. W przypadku kombinacji różnych instalacji paleniskowych zastosowano indywidualne wymagania dla każdej zastosowanej instalacji, szczególnie tych objętych zakresem EN 12952-8:2022 i EN 12952-9:2022.
Jeżeli spala się jednocześnie kilka paliw lub jeżeli jakość paliwa zmienia się w znacznym stopniu (np. zawartość wilgoci), może być niezbędne zastosowanie dodatkowych środków bezpieczeństwa, zwłaszcza w celu ograniczenia strumienia dopływającego paliwa do instalacji paleniskowej i zapewnienia właściwego doprowadzenia powietrza do poszczególnych paliw.
Ciśnieniowe instalacje paleniskowe mogą wymagać zwiększonych środków bezpieczeństwa, których nie podano w niniejszej Normie Europejskiej.
1.2 Paliwa
Niniejszy dokument obejmuje zakresem stosowanie paliw stałych. Pył węglowy spalany w strumieniu wprowadzanego powietrza (palniku) objęty jest zakresem EN 12952-9:2022.
Paliwa stałe obejmują:
• wszystkie rodzaje węgla, np. lignit lub węgiel brunatny, węgiel brunatny subbitumiczny lub brunatny twardy, węgiel bitumiczny lub węgiel kamienny, węgiel smołowy, antracyt, koks, miał węglowy, muł węglowy;
• inne paliwa stałe kopalne (np. torf, łupki olejowe);
• biomasę stałą (np. drewno, odpady drzewne [kora], pelety, plantacje energetyczne [wierzba], odpady z upraw rolnych [słoma] i brykiety);
• paliwa stałe z odpadów komunalnych (śmieci, szlam, paliwa uzyskane z odpadów [RDF]);
• paliwa stałe z odpadów przemysłowych (np. koks naftowy, sadza, opony, odpady papierowe, wióry drzewne okładzinowe, zużyte drewno, odpady z ubojni).
Mieszanki paliw co najmniej dwóch grup lub paliwa o niekonwencjonalnej lub nieznanej jakości mogą wymagać specjalnych środków bezpieczeństwa, których przydatność mogą potwierdzić praktyczne doświadczenia z podobnymi paliwami lub odpowiednie badania np. zgodne z EN 14034-2:2006+A1:2011. Takie środki podaje i dokumentuje wytwórca.
