PN-C-04595-06:1991 - wersja polska

Omówiono metodę oznaczania ołowiu w wodzie i ściekach polegającą na zredukowaniu obecnych w próbce badanej jonów ołowiu na stacjonarnej elektrodzie rtęciowej, zatężeniu ich jako amalgamatu, a następnie przeprowadzeniu ołowiu z powrotem do roztworu przez anodowe utlenianie. Zawartość ołowiu określa się na podstawie rejestrowanego przez polarograf prądu utlenienia proporcjonalnego do jego stężenia przy stałych warunkach zatężania. Oznaczanie wykonuje się metodą dodatku składnika oznaczanego z zastosowaniem polarografii pulsowej różnicowej lub zmiennoprądowej lub staloprądowej. Metodę stosuje się w zakresie 0,001-5 mg/l, który można rozszerzyć przez odpowiednie rozcieńczenie próbki. W oznaczaniu przeszkadzają substancje organiczne, które usuwa się przez mineralizację na mokro w urządzeniu do mineralizacji UV oraz TAL, który należy oznaczyć w osobnej próbce.