Zakres
Oznaczanie zawartości rozpuszczonego tlenu polega na utlenieniu w badanej próbce przy pomocy nadmanganianu potasowego; żelaza dwu wartościowego, azotynów i związków organicznych, związaniu fluorkiem potasowym powstałych jonów żelazowych w związki zespolone, które nie reagują z jodem
i następnie utlenieniu w roztworze alkalicznym tlenem znajdującym się w badanej próbce wprowadzonych do niej jonów manganu dwuwartościowego do czterowartościowego, które po zakwaszeniu próbki utleniają dodane uprzednio jodki do wolnego jodu w ilości równoważnej zawartości tlenu w badanej próbce. Wydzielony jod miareczkuje się roztworem tiosiarczanu sodowego w obecności skrobi.
Metoda ma zastosowanie do oznaczania zawartości rozpuszczonego tlenu w wodzie i ściekach w zakresie 0,5 mg/l i powyżej, w obecności azotu azotynowego o stężeniu powyżej 0, 1 mg/l, żelaza dwuwartościowego powyżej 1,0 mg/l i związków organicznych łatwo utleniających się (utlenialność nadmanganianów a powyżej 15 mg, O2/l).
