Zakres
W niniejszym Raporcie Technicznym opisano zasady i ogólne wymagania w odniesieniu do spójnego pomiarowo wzorcowania automatycznych przyrządów z chłodzonym lustrem do pomiaru temperatury punktu rosy węglowodorów. Wzorcowanie wykonywane jest przy użyciu metody pośredniego automatycznego ważenia (metoda B) opisanej w ISO 6570:2001, stosowanej do określania zawartości potencjalnie ciekłych węglowodorów w gazie ziemnym lub w podobnych gazach. Procedura wzorcowania jest przeznaczona do przyrządów z "chłodzonym lustrem", stosowanych do uzdatnionego gazu przesyłanego gazociągami. W przypadku, gdy skład gazu jest stały, opisana w ISO 6570:2001 metoda ręcznego ważenia (metoda A) jest również odpowiednia do stosowania. UWAGA 1 Trudno jest ustalić, czy skład gazu jest stały. Zastosowanie chromatografu gazowego (GC), który mierzy wartości kaloryczne z dokładnością do 0,1 % nie gwarantuje stałej zawartości wykroplonej cieczy węglowodorowej. Informacja o zawartości węglowodorów aż do C12 jest wymagana, aby zweryfikować założenie, że skład gazu jest stały, potrzebna jest informacja o składzie gazu aż do C12. UWAGA 2 Nie wyklucza się a priori zastosowania tej procedury wzorcowania w obszarze wydobycia gazu, jednakże aktualnie nie ma żadnych doświadczeń w takim jej stosowaniu. Przydatność danych o zawartości potencjalnie ciekłych węglowodorów w gazie ziemnym do weryfikacji, regulacji lub wzorcowania przyrządów z chłodzonym lustrem do pomiaru temperatury punktu rosy węglowodorów wynika na zdolności gazów ziemnych do kondensacji. Informacje o kondensacji gazów ziemnych i różnych technikach pomiarowych stosowanych do określania właściwości takich jak, temperatura punktu rosy węglowodorów i zawartość potencjalnie ciekłych węglowodorów, w odniesieniu się do zdolności gazów ziemnych do kondensacji jest zamieszczona w Załączniku A. UWAGA 3 O ile nie podano inaczej, objętość gazu podawana jest w metrach sześciennych przy temperaturze 273,15 K i ciśnieniu 101,325 kPa
