Zakres
W niniejszej normie międzynarodowej podano metodę określania, czy układ analityczny do analiz gazu ziemnego jest odpowiedni do przeznaczenia. Może ona być używana albo:
1) do wyznaczania zakresu składu gazu do którego metoda może być stosowana, przy użyciu określonego gazu wzorcowego, jednocześnie spełniając wcześniej zdefiniowane kryteria dla maksymalnych błędów i niepewności składu lub właściwości lub obu, lub
2) do szacowania zakresu błędów i niepewności składu lub właściwości (obliczanych ze składu) lub obu, podczas analizowania gazów w zdefiniowanym zakresie składu, przy użyciu określonego gazu wzorcowego.
Założono, że:
a) do oszacowania pierwszego zastosowania wymienionego powyżej, wymaganie analityczne zostało jasno i jednoznacznie zdefiniowane jako zakres dopuszczalnej niepewności składu, i , gdy jest to odpowiednie, niepewności właściwości fizycznych obliczonych z tych pomiarów
b) dla zastosowań drugiego typu wymienionego powyżej wymaganie analityczne zostało jasno i jednoznacznie zdefiniowane jako zakres składu jaki ma być zmierzony, i, gdy jest to odpowiednie, jako zakres właściwości, które mogą być obliczone na podstawie wyników tych pomiarów
c) procedury analityczne i wzorcowania zostały w pełni opisane
d) układ analityczny będzie stosowany do gazów o składach, które zmieniają się w zakresach zwykle spotykanych w systemach przesyłowych i dystrybucyjnych gazu.
Jeżeli ocena działania wykaże, że układ jest niezadawalający z uwagi na niepewność ilości ułamka składnika lub właściwości, lub wykaże ograniczenia dotyczące zakresów wartości składu lub właściwości, mierzonych z wymaganą niepewnością, wówczas parametry operacyjne, zawierające
- wymaganie analityczne
- procedurę analityczną
- wybór wyposażenia
- wybór mieszanki gazu wzorcowego
- procedura obliczania
powinny zostać poddane przeglądowi, aby ocenić, co można poprawić. Z wymienionych parametrów wybór składu gazu wzorcowego może mieć najbardziej znaczący wpływ.
Niniejsza Norma Międzynarodowa może być stosowana do układów analitycznych, które mierzą ilość ułamków poszczególnych składników. Do zastosowań takich jak wyznaczanie wartości kalorycznej, metodą będzie typowo układ chromatograficzny, jako minimum, do pomiaru azotu, ditlenku węgla, poszczególnych węglowodorów od C1 do C5 i łączny pomiar reprezentujący wszystkie wyższe węglowodory od liczby węgla 6 i powyżej. Pozwala to na obliczenie wartości kalorycznej i podobnych właściwości z dopuszczalną dokładnością. Ponadto składniki takie jak H2S mogą być mierzone indywidualnie za pomocą specjalnych metod pomiarowych, do których także można zastosować niniejszy sposób oceny.
Aby zapewnić, że błędy związane z założoną funkcją odpowiedzi są odpowiednie do zastosowania, zaleca się przeprowadzenie oceny działania układu analitycznego po wstępnej instalacji. Następnie zaleca się przeprowadzanie okresowej oceny działania, lub gdy jest adjustowany lub wymieniany dowolny krytyczny element układu analitycznego. Właściwy okres czasu pomiędzy okresowymi ocenami działania będzie zależny zarówno od tego, jak zmieniają się odpowiedzi przyrządu w czasie jak i od tego, jak duży błąd może być tolerowany. To pierwsze zależy od przyrządu/działania; to drugie jest zależne od zastosowania. Nie jest więc właściwe, aby w niniejszej normie podawać szczegółowe zalecenia dotyczące odstępów czasu pomiędzy ocenami działania.
